Vanaf de camping kijken we elke dag verlangend naar de Dômes de Miage. De overschrijding van deze kam ziet er zeer verleidelijk uit. Maar voordat we ons daaraan wagen is het hoog tijd om wat veiligheidstraining sneeuw en ijs te doen.
Hiervoor heb ik een helling uitgezocht die eenvoudig te bereiken is, namelijk met de kabelbaan naar de Aiguille des Grands Montets (3295 m.) Daar is een helling die steil genoeg is voor glij/rem-oefeningen, en tegelijk veilig (zonder spleten). Bovendien is er een plak blank ijs waar we de ijsschroeven in kunnen uitproberen.
Ruggelings glijden, voorwaarts glijden; vanuit elke positie met de pickel kunnen remmen, daar gaat het om. En je voeten omhoog houden, want met stijgijzers aan vlieg je anders over de kop.
Iedereen beleeft er grote pret aan, en het is nog nuttig ook. De reflexen die je zo leert heb je misschien binnenkort nodig.
Met een pickel een dodemansanker maken, dat is ook leuk. Je kunt er lekker aan hangen. En natuurlijk de Seilrolle reddingstechniek oefenen, om iemand uit een gletsjerspleet te takelen. Dat is nog een hele hijs, vooral als er zo'n zwaargewicht als ik aan gaat hangen.
Met prachtig weer en helder zicht op de Mont Blanc is dit een uitstekende dag geweest.
En dan wordt het tijd voor de Dômes.
We gaan met z'n allen naar de hut Refuge des Conscrits (2602 m), en dan splitsen we in twee groepen.
De wandeling naar de hut heeft prachtige stukken, incl. een paar steenbokjes, maar ook vervelend gestrompel over de grove morenen bovenop de gletcher.
En een paar spannende ladders...
De hut blijkt zeer modern en goed geoutilleerd te zijn. Onze bouwkundestudent loopt verlekkerd rond te kijken; de indeling en vormgeving is dan ook bijzonder.
Het panorama vanaf de hut is bepaald indrukwekkend (foto aanklikken!)
Team A telt de zes groepsleden met de ambitie om de Mont Banc te gaan doen: AJ, Jos, Tamara, Wouter, Pieter en Maarten. Zij zullen met deze tocht ook hun uithoudingsvermogen en looptempo moeten testen, want de MB is nog veel zwaarder.
Team A gaat de Dômes 'andersom' doen, beginnend bij de Aig. de Bérangère (3425 m) en dan de graat naar de Dômes (3670 m) op. Naar bevind van zaken dan doorlopen en via de Col des Dômes afdalen, of terug via dezelfde route.
Team B houdt het bij de Aig. de Bérengère. Dat zijn Annemiek, Jochem, Ruben en ik. Wij starten een uur later, zodat we met daglicht kunnen beginnen.
Het eerste stuk van de route gaat een beetje rommelig. We kunnen zien naar welke morenenrug we moeten, maar er is geen duidelijk spoor omhoog. De meeste mensen lopen de tocht andersom, en het dominante spoor loopt dan ook naar de gletsjer.
We volgen die uiteindelijk toch te lang, en moeten dan zelf spoorzoeken door de rommelige helling. Er staan verse voetsporen in de sneeuw, dus we zijn niet de eersten die het vandaag zo doen. Misschien zijn het sporen van Team A?
Uiteindelijk komen ook op deze manier bovenaan de morenenrug uit, op de sneeuwvlakte onder de top. Een grote steen in het midden is een mooi punt voor het tweede ontbijt.
Het lijkt nog maar een klein stukje naar de top, maar dat valt zoals altijd in de bergen toch weer tegen.
Voor de boys is dit een nieuw hoogterecord. Voor Jochem is zo'n top zelfs een geheel nieuwe ervaring.
We hebben er een prachtige zonnige dag voor uitgekozen.
De Mont Blanc hult zich in sluiers. Beetje preuts staan doen, maar het is wel een bitch!
Team A is niet in beeld. Die zijn doorgegaan naar de Col des Dômes en lopen over de gletsjer terug.
Ik kan daar geen verhaal bij vertellen, want ik was ik niet bij :( Maar hier is een beeldverslag:
Terug in de hut kan Team B lekker van de lunch genieten, wachtend op Team A. Ruud ziet ze op een gegeven moment over de gletsjer lopen. In een noodtempo! Aha, AJ loopt voorop, vandaar. We moet haast maken om tijdig de gletsjer te bereiken, anders lopen we elkaar nog mis. Halverwege beginnen we maar vast te roepen, en gelukkig hoort Team A dat. Ze wachten op ons bij het toegangspunt tot de gletsjer, net vóór de spletenzône.
Ze zitten er uitgeput bij en tot mijn verbazing willen ze hier van de gletsjer af en over de zijmorenen naar beneden. Dat lijkt me geen goed idee; die hellingen zien er niet toegankelijk uit, en we hebben ons laten vertellen dat de spletenzône goed te doen is. Het lijkt er op dat Team A de gletsjer gewoon spuugzat is.
Nou ja, nog even doorzetten jongens. Team B heeft wat meer energie, en zet de tocht door de spletenzône in. Het blijkt inderdaad erg mee te vallen.
Dan weer die stenenzooi door, en het op-en-neer pad naar de hut volgen. Bij de oudjes beginnen er allerlei pijntjes op te spelen; rug, knieën, enkels... Wij gaan dan ook steeds langzamer, en de kids verdwijnen uit beeld. Bij de hut Tré la Tête komen we elkaar weer tegen.
Ik besluit daar te blijven overnachten, en mijn knieën rust te gunnen. Ruud en Ruben blijven ook, en we hebben nog een goede nacht in een ouderwetse hut met slaapzaal.
Team A heeft de test goed doorstaan, en zou de MB kunnen proberen, als het weer meezit. Tot nog toe is het erg wisselvallig geweest, en twee mooie dagen achter elkaar waren zeldzaam...
Hiervoor heb ik een helling uitgezocht die eenvoudig te bereiken is, namelijk met de kabelbaan naar de Aiguille des Grands Montets (3295 m.) Daar is een helling die steil genoeg is voor glij/rem-oefeningen, en tegelijk veilig (zonder spleten). Bovendien is er een plak blank ijs waar we de ijsschroeven in kunnen uitproberen.
Ruggelings glijden, voorwaarts glijden; vanuit elke positie met de pickel kunnen remmen, daar gaat het om. En je voeten omhoog houden, want met stijgijzers aan vlieg je anders over de kop.
Iedereen beleeft er grote pret aan, en het is nog nuttig ook. De reflexen die je zo leert heb je misschien binnenkort nodig.
Met een pickel een dodemansanker maken, dat is ook leuk. Je kunt er lekker aan hangen. En natuurlijk de Seilrolle reddingstechniek oefenen, om iemand uit een gletsjerspleet te takelen. Dat is nog een hele hijs, vooral als er zo'n zwaargewicht als ik aan gaat hangen.
Met prachtig weer en helder zicht op de Mont Blanc is dit een uitstekende dag geweest.
En dan wordt het tijd voor de Dômes.
We gaan met z'n allen naar de hut Refuge des Conscrits (2602 m), en dan splitsen we in twee groepen.
De wandeling naar de hut heeft prachtige stukken, incl. een paar steenbokjes, maar ook vervelend gestrompel over de grove morenen bovenop de gletcher.
En een paar spannende ladders...
De hut blijkt zeer modern en goed geoutilleerd te zijn. Onze bouwkundestudent loopt verlekkerd rond te kijken; de indeling en vormgeving is dan ook bijzonder.
Het panorama vanaf de hut is bepaald indrukwekkend (foto aanklikken!)
Team A telt de zes groepsleden met de ambitie om de Mont Banc te gaan doen: AJ, Jos, Tamara, Wouter, Pieter en Maarten. Zij zullen met deze tocht ook hun uithoudingsvermogen en looptempo moeten testen, want de MB is nog veel zwaarder.
Team A gaat de Dômes 'andersom' doen, beginnend bij de Aig. de Bérangère (3425 m) en dan de graat naar de Dômes (3670 m) op. Naar bevind van zaken dan doorlopen en via de Col des Dômes afdalen, of terug via dezelfde route.
Team B houdt het bij de Aig. de Bérengère. Dat zijn Annemiek, Jochem, Ruben en ik. Wij starten een uur later, zodat we met daglicht kunnen beginnen.
Het eerste stuk van de route gaat een beetje rommelig. We kunnen zien naar welke morenenrug we moeten, maar er is geen duidelijk spoor omhoog. De meeste mensen lopen de tocht andersom, en het dominante spoor loopt dan ook naar de gletsjer.
We volgen die uiteindelijk toch te lang, en moeten dan zelf spoorzoeken door de rommelige helling. Er staan verse voetsporen in de sneeuw, dus we zijn niet de eersten die het vandaag zo doen. Misschien zijn het sporen van Team A?
Uiteindelijk komen ook op deze manier bovenaan de morenenrug uit, op de sneeuwvlakte onder de top. Een grote steen in het midden is een mooi punt voor het tweede ontbijt.
Het lijkt nog maar een klein stukje naar de top, maar dat valt zoals altijd in de bergen toch weer tegen.
Voor de boys is dit een nieuw hoogterecord. Voor Jochem is zo'n top zelfs een geheel nieuwe ervaring.
We hebben er een prachtige zonnige dag voor uitgekozen.
De Mont Blanc hult zich in sluiers. Beetje preuts staan doen, maar het is wel een bitch!
Team A is niet in beeld. Die zijn doorgegaan naar de Col des Dômes en lopen over de gletsjer terug.
Ik kan daar geen verhaal bij vertellen, want ik was ik niet bij :( Maar hier is een beeldverslag:
Terug in de hut kan Team B lekker van de lunch genieten, wachtend op Team A. Ruud ziet ze op een gegeven moment over de gletsjer lopen. In een noodtempo! Aha, AJ loopt voorop, vandaar. We moet haast maken om tijdig de gletsjer te bereiken, anders lopen we elkaar nog mis. Halverwege beginnen we maar vast te roepen, en gelukkig hoort Team A dat. Ze wachten op ons bij het toegangspunt tot de gletsjer, net vóór de spletenzône.
Ze zitten er uitgeput bij en tot mijn verbazing willen ze hier van de gletsjer af en over de zijmorenen naar beneden. Dat lijkt me geen goed idee; die hellingen zien er niet toegankelijk uit, en we hebben ons laten vertellen dat de spletenzône goed te doen is. Het lijkt er op dat Team A de gletsjer gewoon spuugzat is.
Nou ja, nog even doorzetten jongens. Team B heeft wat meer energie, en zet de tocht door de spletenzône in. Het blijkt inderdaad erg mee te vallen.
Dan weer die stenenzooi door, en het op-en-neer pad naar de hut volgen. Bij de oudjes beginnen er allerlei pijntjes op te spelen; rug, knieën, enkels... Wij gaan dan ook steeds langzamer, en de kids verdwijnen uit beeld. Bij de hut Tré la Tête komen we elkaar weer tegen.
Ik besluit daar te blijven overnachten, en mijn knieën rust te gunnen. Ruud en Ruben blijven ook, en we hebben nog een goede nacht in een ouderwetse hut met slaapzaal.
Team A heeft de test goed doorstaan, en zou de MB kunnen proberen, als het weer meezit. Tot nog toe is het erg wisselvallig geweest, en twee mooie dagen achter elkaar waren zeldzaam...
Najaa, ook aan het bloggen geslagen? ;)
BeantwoordenVerwijderenEn mijn fotosoep gebruiken :o
Toegegeven, jouw blog leest heel wat beter weg dan de mijne en met die overload aan foto's wordt het een stuk duidelijker. Netjes!
Ben benieuwd naar je Tacul ^^