De driedaagse gletschertocht Tour & Argentière is een klassieker. We steken even over naar Zwitserland, beklimmen de eenvoudige Aiguille du Tour (3544 m), overschrijden drie cols, en voor het A-team en misschien het B-team is er de beklimming van de Aiguille d'Argentière (3902 m). Het uitzicht op de Aiguille Verte is spectaculair.
(Vooral even aanklikken; dit is een gedetailleerde kaart.)
Eerst lopen we over paden naar de refuge Albert I (2712 m), waar we overnachten.
Het uitzicht is al de moeite waard.
De volgende ochtend over de gletscher naar de Col du Tour. Vanaf deze kant ziet de Aig. du Tour er imposant uit, voor een beginner. Gaan we daar op? Jawel, maar van de andere kant.
Kijk, van de Zwitserse kant is het een stuk vriendelijker. Het is de linker top. Op een mooie zomerdag is het wel druk...
Op een héle mooie zomerdag (in een héle warme zomer, juli 2003) is de randspleet lastig over te steken.
De rommelige top wordt bereikt na wat eenvoudig klauteren over rotsblokken.
Zicht vanaf de top. We zijn links onder de Aig. Purtscheller door gelopen. Op de terugweg lopen we door naar het Fenêtre Saleina (de col linksboven; 3264 m). 
Daar vandaan terugkijkend naar de Aig. du Tour.
Het laatste stukje naar de col is wat steil...
...en aan de andere kant is het niet veel beter. Maar het is voor iedereen te doen.
Dan rechtsaf naar de Col du Chardonnet (3323 m). De afdaling aan de westkant is weer wat steil.
Links de Aig. du Chardonnet, rechts de Aig. d'Argentière (3902 m). Daartussen de col du Chardonnet, en de gletscher waarlangs we afdalen, nar de hut die rechtsonder net buiten beeld valt.
De beklimming van de Aig. d'Argentière, de volgende morgen, gaat via de Glacier du Milieu. Die steile gletscher leidt tussen twee rotsgraten door rechtstreeks naar de top.
(Dit is ook een mooie om open te klikken.)
Het zicht vanaf de Refuge d'Argentière (2771 m) naar de Aig. Verte (4122 m).
De huteigenaar moet een motorliefhebber zijn... Hiermee reden ze in 1965 rond op de gletscher.
De beste klimmers kunnen de volgende ochtend de Glacier du Milieu proberen. De rest kan uitslapen, wachten op het A-team, of alvast afdalen naar het dal.
Het laatste stuk gaat over de Glacier d'Argentière naar het Montagne de Lognan en de kabelbaan aldaar. Onvermoeibaren kunnen ook doorlopen naar het dal.
De overschrijding van de Dômes de Miage is een klassieker. Uiteraard is dit voor ons een must, want vanaf de camping kijken we er tegenaan.
We hebben deze als derde tocht gepland, als laatste voorbereiding voor de Mont Blanc. Maar natuurlijk ook als prachtige tocht an sich.
De eerste dag start vanaf het dorpje Le Cugnon (1260 m). Vandaar is het 2 1/2 uur naar Refuge de Tré la Tête (1970 m); tijd voor een kopje koffie.
Dan nog 3 uur naar de Refuge des Conscrits (2602 m), waar we overnachten. De aanlooproute loopt over rotsen en gletscher - geen standaard huttenpad. Het begin van het pad vanaf de gletscher naar de hut is niet makkelijk te vinden; kettingen en blauwe markeringen wijzen de weg.
Op de tweede dag een lange gletschertocht naar de Col des Dômes ( 3564 m), waar de graat van ca. 3 km lang begint. We volgen de graat over zijn drie toppen (3633, 3666 en 3670 m) tot aan de Col de la Bérangère. Daar dalen we nog niet af, maar klimmen over eenvoudige rotsen naar de Aiguille de la Bérangère (3425 m), vanwaar de afdaling eenvoudiger is.
De rode lijn geeft de route aan.
De klim naar de eerste Dôme.
Hier doen we het natuurlijk voor - de graat naar de Dôme Central.
In extreem warme zomer (zoals 2003) is het minder mooi wit...
Hoe zou het dit jaar zijn?
Tijdens zo'n warme zomer komen er ook grote spleten tevoorschijn.
Dit zicht op de Mont Blanc zie je als je je omdraait. Ja, we lopen er met de rug naar toe...
Op de top is niet veel ruimte; met 2 of 3 touwgroepen tegelijk gaat niet lukken.
De afdaling en laatste klim naar de Aig. de la Bérangère.
Terugblik vanaf deze laatste top.
Hopelijk zijn de benen dan nog goed genoeg voor de afdaling terug naar het dal, weer via de hutten Conscrits en Tré la Tête. Nog meer dan 2200 hoogtemeters omlaag... Wiens kniëen het begeven kan in één van beide hutten een extra overnachting doen.
Voor deze tweede dag staat 10 uur netto, met rustpauzes een uur of 12, denk ik.
Een aardig fotoverslag van deze tour is hier te vinden: Traversée Classique
